در سال های اخیر استفاده از سلول های بنیادی مشتق از بیماران یا اهدا کنندگان و تزریق آن ها به بافت قلبی آسیب دیده در کارآزمایی های بالینی امیدواری زیادی را ایجاد کرده است. با این حال، بیشتر این سلول درمانی ها با چالش های حاشیه ای و قابل توجهی همراه است که از جمله آن ها می تواند به عدم متمرکز شدن سلول های بنیادی در بافت آسیب دیده و پراکنش سلول های تزریقی از طریق جریان خون و تجمع آن ها در ریه ها و طحال اشاره کرد. در مطالعه ای جدید محققین راهی را پیدا کرده اند که بوسیله مدیفه کردن سلول های بنیادی با پروتئینی خاص موجب افزایش خانه گزینی آن ها به بافت قلبی شوند. در واقع آنها نشان داده اند که برخی از سلول های باکتریایی قادرند بافت های بیمار را تشخیص دهند و به این بافت ها خانه گزینی کنند. برای مثال، باکتری دهانی که در دهان ما یافت می شود می تواند گاهی موجب گلودرد شود اما زمانی که این باکتری وارد جریان خون می شود می تواند به بافت آسیب دیده قلبی رفته و در آن جا موجب اندوکاردیت عفونی شود.
هدف این مطالعه شبیه سازی توانایی خانه گزینی سلول های باکتریایی و استفاده از برای افزایش خانه گزینی سلول های بنیادی بود. بررسی ها نشان داد که باکتری ها از پروتئینی موسوم به adhesin برای خانه گزینی به بافت قلبی کمک می کنند. با استفاده از این تئوری، محققین توانستند ورژنی سنتتیک از adhesin را تولید کنند که قابل اتصال به غشای سلول های بنیادی است. در مدل جانوری، محققین نشان دادند که این مدیفیکاسیون سلولی موجب هدایت سلول های بنیادی به بافت قلبی موش شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که می توان از ویژگی خانه گزینی قلبی باکتری های عفونت زا برای افزایش توانمندی خانه گزینی سلول های بنیادی استفاده کرد.
منبع خبر: https://www.sciencedaily.com/releases/2019/07/190703121425.htm